De werkdag van Paul

Meer in haar mars

“Van te voren heb ik een map klaargemaakt. Hierin zit uitleg met wie wij zijn, onze visitekaartjes en de CV van Monique die we hebben omgezet in Eva-stijl. Dit krijgt de organisatie van ons. Ik ontmoet Monique in een café (toen dat nog kon) dichtbij de eerste organisatie. We maken kennis en bereiden het gesprek voor. Ze heeft zich goed ingelezen en we bespreken wat haar opvalt en wat ze mooi vindt aan de organisaties. Het valt me op dat Monique meer in haar mars heeft dan wat ik in haar CV lees. Ze is intelligent, ambitieus en ik zie dat ze overstijgend kan denken. Ik onthoud dat voor de gesprekken die ze gaat hebben en vertel haar dat ze dit vooral ook moet benoemen.”

Geruststellen en observeren

“Hoe beter ik de organisatie ken, des te beter kan ik de kandidaat voorbereiden. Vandaag is dat anders. We gaan naar twee organisaties waar Eva nog niet mee samenwerkt. Dus ook de organisatie wil ik vandaag zo goed mogelijk leren kennen. Om niet alleen Monique gerust te stellen, maar ook om te observeren, zit ik bij de gesprekken. Hoe voelt de organisatie aan? Zijn ze eerlijk en gaan ze waarmaken wat ze beloven? De belangrijkste conclusie die ik kan trekken is of de organisatie en Monique bij elkaar passen. Daarover ben ik eerlijk richting haar en de organisatie. Want uiteindelijk wil ik dat zij de juiste keuze maakt.”

Andere ambities

“Bij het eerste gesprek viel mij op dat de manager vooral aan het woord was. Hij wilde Monique heel duidelijk maken wie de organisatie is, wat zij doen en hoe haar rol als wijkverpleegkundige er een is ten dienste van de organisatie. Dit is verrassend anders dan wat ik gewend ben, want normaal gesproken ligt de nadruk meer bij de sollicitant. Het voelde een beetje alsof zij zich vereerd moest voelen als ze werd aangenomen. Hiervoor moest ze eigenlijk een stap terug doen in waar ze nu staat. Verbaal en non-verbaal zag ik aan haar dat dit totaal niet haar ambitie was.”

Een pareltje

“Na het gesprek waren we het roerend eens dat ze hier niet gelukkig zou worden. Dit heb ik ook teruggekoppeld naar de organisatie. Hoe het gesprek op haar overkwam, hoe zij eigenlijk niet goed aan het woord kwam en hoe, in mijn ogen, deze organisatie een enorme kans op een parel heeft laten liggen.”

Sfeerproeven

“Het tweede gesprek was anders. Monique maakte haar entree en er stond een vrouw die kennis van zaken heeft. Ze kwam ruimschoots aan bod, stelde goede vragen, ‘overtroefde’ eigenlijk de verwachtingen die de klant had. Ze werd meteen na het gesprek meegenomen om sfeer te proeven en te zien wat haar eventuele werkplek zou zijn.”

De keus is gemaakt

“De Monique met haar potentie kwam duidelijk naar voren. Daar waar deze organisatie (het ging om ouderenzorg) eigenlijk graag een wat oudere verpleegkundige wilde, bleek nu bij uitstek Monique met haar 26 jaar de juiste keuze te zijn. Na het gesprek hebben Monique en ik nog kort op de parkeerplaats met elkaar geëvalueerd en afgesproken om de volgende dag te laten weten wat haar keuze zou worden. Ik wist, omdat ik achterbleef met de manager, inmiddels dat hun keuze op Monique was gevallen, maar hield dat wel voor mij.”

En wat wilde Monique?

“Als zorgverlener is Monique een parel. Maar je ziet ook dat de zorg momenteel een arbeidsmarkt in trek is. De week na ons ‘avontuur’ had ze een ander gesprek bij een thuiszorgorganisatie in haar directe woonomgeving. Net iets groter en met net een breder perspectief voor haar in het uitslaan van haar vleugels. Daar heeft ze uiteindelijk voor gekozen. Voor ons is dat jammer. Het geeft ook aan dat ons vak een is waarin je met veel factoren te maken hebt. Iedere organisatie heeft haar mensen en identiteit. Monique had ook haar eigen keuzes en ambities. Hoe beter ik beide ken, hoe scherper ik kan matchen.”